Waarom zou je zoeken?

Waarom zou je zoeken naar iets dat altijd al in jou aanwezig is?
Waarom tracht je jezelf completer te maken dan je in wezen al bent?
Waarom zou er iets geheeld moeten worden aan jouw capaciteiten om eenvoudigweg te kunnen Zijn?

Daar waar in de menselijke ervaring geloofd wordt dat er iets geheeld, bereikt of gezocht moet worden, is er altijd sprake van een deel van de persoonlijkheid dat zijn waarheid baseert op een verhaal dat niet geworteld is in jouw ware Zijnskwaliteit.
In de structuur van het menselijk ‘ik’ zit diep verankerd dat we iets moeten worden wat we nu nog niet zijn. Dat er altijd nog iets ontbreekt. Altijd iets te halen valt. Iets buiten onszelf.

Maar wat als ik je vertel dat dit slechts verhalen zijn?
Verhalen die je jezelf bent gaan vertellen, geprogrammeerd vanuit een verleden én vanuit een collectief geheugen waarin je bent gaan geloven dat wie je nu bent, niet genoeg is?

Elke keer dat jouw waarheid daarmee resoneert, reikt er iets in jou uit.
Elke keer dat je het gelooft, komt er iets in beweging, op zoek naar iets dat er nu niet zou zijn.
Die impuls om te streven, te verbeteren, te worden, wordt gevoed door een dieper geloof: dat je nu nog niet heel bent.

De uitdaging ligt erin om dit menselijke aspect in jou, dat steeds weer wil reiken en bereiken, tot stilstand te laten komen. Tot stilte.
Door een diepere realisatie:
het is slechts een sprookje.
Een illusie die je doet geloven dat je er ‘nog niet bent’.
En zelfs als je ‘er’ bent aangekomen, heeft dat deel allang een volgend object gekozen om naar te verlangen. De cyclus herhaalt zich.

Dus keer naar binnen.
Voel.
Voel de leegte.
De ruimte die in jou aanwezig is.

En zie dan:
Die leegte is geen gemis. Het is ruimte.
Een ongekende, onmetelijke ruimtelijkheid waarin het hele universum te ervaren valt.
Jij bent de personificatie van die ruimte.
De vorm waarin het onbegrensde zich laat kennen.
Niet om te oordelen. Niet om te sturen. Maar om te ervaren.

Wat jij in wezen bent, is waarnemende ruimte.
Een ruimte die alleen maar wil ervaren, wat dan ook.
Zonder oordeel, zonder doel. Gewoon… ervaren.

Hoe dieper je dit principe kunt waarnemen, en toelaten, hoe meer je zult zien:
het is een universeel principe.
Een spiegel voor jouw menselijkheid, niets meer en niets minder.

Vanuit die realisatie kun je je menselijke reis voortzetten met het besef:
de leegte in jou, -die stille innerlijke ruimte- , is precies dat wat jou vol maakt van liefde voor het leven.

Deze leegte brengt je in beweging wanneer haar impuls voelbaar wordt.
Dan hoef je niets te forceren.
Dan hoef je alleen maar te volgen.
De beweging van het leven zelf neemt het over en brengt je in een uitlijning die het denken nooit had kunnen bedenken.

Richt daarom je aandacht op jouw innerlijke ruimte.
Maak contact met wat daar tot leven wil komen.
Plaats er een beeld in, geef het richting, en voel wat er wil bewegen.
Want dáár waar jij je aandacht op richt, stroomt de scheppingskracht.
Daar waar jij je openstelt, stroomt energie.
En daar waar je durft te richten, -zonder tussenkomst van het denkende brein- , wordt jouw creatie afgestemd op iets groters.
Op de universele kracht die al weet, en jou moeiteloos verbindt met jouw unieke uitlijning.