De ervaring van lijden

In de samenhang van de verschillende zelfdelen die samen het ik-perspectief vormen is er een bepaalde afhankelijkheid gevormd ten opzichte van het lijden dat men ervaart.
De afgescheiden delen van het Zelf zijn immers afgescheiden door een (traumatische) gebeurtenis. Dit afgescheiden zijn van het geheel van Zelf dat de afgescheidenheid van het Hoger Zelf mede in stand houdt, door de koppeling die in de beleving gemaakt wordt door het Zelf niet als ‘heel’ te ervaren is de kern van het lijden. Het zich niet als heel ervaren in de innerlijke delen spiegelt zich in het zichzelf niet als heel ervaren in de buitenwereld.

Verbonden en heel

Immers als we daadwerkelijk weten dat we als individu met alles in de schepping verbonden zijn, en we in contact staan met de bron en niet afgescheiden zijn, kunnen we ons zelf weer heel voelen.
We zijn niet afgescheiden. We zijn heel. We zijn heelheid.

Lijden

De versluiering die onze ervaring van verbondenheid en heelheid met het goddelijke geheel dat de gehele schepping is, in de weg staat doet ons lijden.
Omdat dit onze waarheid is -het is immers gestoeld op onze overtuigingen- hechten we er een grote waarde aan.
We hechten dus waarde aan de overtuigingen, ons wereldbeeld en waarheidsbeeld die ons eigen lijden in stand houden.

Zo houden we dus ons eigen lijden in stand door ons te hechten aan onze eigen overtuigingen en zijn we dus gehecht aan ons eigen lijden. Door de gehechtheid aan dit lijden -dat zich overigens gedurende het leven geheel onbewust zich steeds vaster weet te zetten, naarmate overtuigingen zich steeds meer als ‘eigen’ worden ervaren- ontbreekt het aan het perspectief dat men zich hieruit los kan maken.

De illusie van het zelf

De overtuigingen gebouwd op de trauma’s die het waarheidsbeeld vormen creëren het lijden. Het beeld van het zelf creëert het lijden.
Naarmate het beeld van het zelf afbrokkelt en openbreekt en het ware zelf naar buiten treedt en deze uitlijning hersteld kan worden, wordt deze illusie doorzien en zal gedurende dit proces ook het illusionaire lijden worden opgelost, daar in het proces steeds minder overtuigingen stand houden.

Het besef dat het lijden een illusie is die opgeheven kan worden maakt de toegang vrij tot de deur die het pad van transformatie van dit lijden initieert.